Στόχος της σύγχρονης οδοντιατρικής είναι η όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβαση του οδοντιάτρου στο στόμα του ασθενούς και η διατήρηση των φυσικών του δοντιών. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή της οδοντιατρικής προς την εφαρμογή της προληπτικής οδοντιατρικής, δηλαδή της ελάχιστης επεμβατικής οδοντιατρικής.

Σκοπός του σύγχρονου οδοντίατρου είναι η έγκαιρη διάγνωση των νόσων του στόματος και η άμεση αντιμετώπισή τους. Η ρήση “Καλύτερο το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν” βρίσκει στην προληπτική οδοντιατρική την απόλυτη εφαρμογή της.

Επίσης Σκοπός της προληπτικής οδοντιατρικής είναι η διατήρηση της υγείας τόσο των ούλων όσο και των δοντιών του ασθενούς. Μ΄ αυτόν τον τρόπο μειώνονται οι πιθανότητες εμφάνισης νόσων των δοντιών (π.χ. τερηδόνα) αλλά και των ούλων (π.χ. ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα) στο στόμα του ασθενούς.

Η προληπτική οδοντιατρικη επιτυγχάνεται με:

• Καθαρισμό δοντιών
• Φθορίωσηδοντιών
• Κάλυψη οπών και σχισμών

Το σφράγισμα δοντιού είναι μια θεραπευτική διαδικασία που χρησιμοποιείται για την προστασία του δοντιού από την πρόωρη φθορά και την αποκλινική διάβρωση. Κατά τη διαδικασία αυτή, ο οδοντίατρος καθαρίζει τον δόντι από την πλάκα και την κατάλληλη βλάβη, και στη συνέχεια εφαρμόζει ένα ειδικό υλικό (συνήθως ρητινη) στην επιφάνεια του δοντιού για να το προστατεύσει από μικροοργανισμούς και φθορά. Το σφράγισμα βοηθάει στη διατήρηση της υγείας του δοντιού και προλαμβάνει την ανάπτυξη τερηδόνας.

Είδη σφραγισμάτων δοντιού

Μαύρα σφραγίσματα

Τα μαύρα σφραγίσματα  είναι τα σφραγίσματα αμαλγάματος. Το αμάλγαμα είναι ένα κράμα υδραργύρου με άλλα μέταλλα, όπως άργυρος, κασσίτερος και χαλκός. Πρόκειται για ένα ανθεκτικό εμφρακτικό υλικό που χρησιμοποιείται εδώ και πάρα πολλά χρόνια από τους οδοντιάτρους για τη δημιουργία των οδοντικών σφραγισμάτων.

Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές συζητήσεις όσον αφορά την τοξικότητα του οδοντιατρικού αμαλγάματος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο υδράργυρος απελευθερώνεται σε μορφή ατμού από τις εμφράξεις των δοντιών, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει πηγή μόλυνσης για τον ανθρώπινο οργανισμό. Πολλές μελέτες έχουν γίνει και συνεχίζουν να πραγματοποιούνται σχετικά με το θέμα αυτό, χωρίς όμως στην ουσία κάποια από τις έρευνες αυτές να καταλήγει ότι ο υδράργυρος ( που απελευθερώνεται από τα σφραγίσματα δοντιών ) είναι τοξικός και επίφοβος για τον ανθρώπινο οργανισμό. Επομένως το οδοντιατρικό αμάλγαμα θεωρείται μέχρι στιγμής ένα ασφαλές υλικό που μπορεί να χρησιμοποιείται από τους οδοντιάτρους για τις εμφράξεις δοντιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο περισσότερος υδράργυρος απελευθερώνεται κατά την αφαίρεση ενός σφραγίσματος αμαλγάματος, κάτι το οποίο καθιστά ιδιαίτερη την προσοχή και τη δεξιοτεχνία του οδοντιάτρου κατά τον εκτροχισμό ενός παλιού μαύρου σφραγίσματος.

Παρόλ΄ αυτά τα τελευταία χρόνια η χρήση του αμαλγάματος από το σύγχρονο οδοντίατρο περιορίζεται συνεχώς και με το πέρασμα των χρόνων τείνει να εκλείψει. Αυτό οφείλεται στα παρακάτω μειονεκτήματα του αμαλγάματος ως υλικό.

Λευκά σφραγίσματα

Τα τελευταία χρονιά τα λευκά σφραγίσματα κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος στη σύγχρονη οδοντιατρική.

Η σύνθετη ρητίνη είναι ένα πολυμερές υλικό. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των σφραγισμάτων αυτών είναι η αισθητική τους, καθώς δεν ξεχωρίζουν από το φυσικό δόντι. Επίσης δεν απαιτείται κατά την παρασκευή τους να θυσιαστεί πολύς οδοντικός ιστός καθώς η συγκράτηση τους στο δόντι γίνεται με συγκολλητικούς παράγοντες (κόλλα).

Αντιθέτως στα σφραγίσματα αμαλγάματος, πολλές φορές, απαιτείται να τροχιστεί καμιά φορά και υγιής οδοντική ουσία, προκειμένου να δοθεί το κατάλληλο σχήμα που θα συγκρατήσει το αμάλγαμα στη θέση του. Σημαντικό είναι επίσης ότι μετά την ολοκλήρωση ενός λευκού σφραγίσματος ο ασθενής μπορεί να φάει αμέσως. Εφόσον βέβαια περάσει η δράση της τοπικής αναισθησίας, ώστε να μην τραυματιστεί εσωτερικά ο βλεννογόνος των παρειών (μάγουλο) λόγω της έλλειψης αίσθησης.

Επιπρόσθετα σε περίπτωση που ένα τμήμα του λευκού σφραγίσματος σπάσει είναι δυνατόν ο οδοντίατρος να επισκευάσει μόνο το σπασμένο σημείο του λευκού σφραγίσματος, χωρίς να χρειάζεται το τρόχισμα όλης της παλιάς έμφραξης.

Τέλος ανάλογα με τις δυνατότητες του κάθε οδοντιάτρου και με την τεχνική που χρησιμοποιεί, είναι δυνατόν με το λευκό σφράγισμα να αποδοθεί μία πανομοιότυπη μορφολογία του φυσικού δοντιού.

Σχετικά με τα μειονεκτήματα των λευκών σφραγισμάτων είναι περιορισμένα κ αναφέρονται στον περισσότερο χρόνο που απαιτείται για την ολοκλήρωσή τους από τον οδοντίατρο. Επίσης αξίζει να σημειωθεί οτι δεν είναι τόσο ανθεκτικά στο πέρασμα του χρόνου όσο τα μαύρα σφραγίσματα. Σε κάθε περίπτωση όμως τα λευκά σφραγίσματα είναι πιο φιλικά στο δόντι, εφόσον είναι βιοσυμβατά και σπάνια προκαλούν νέκρωση πολφού.

Η διαδικασία του σφραγίσματος είναι αρκετά απλή και συνήθως πραγματοποιείται σε ένα ραντεβού στον οδοντίατρο. Ακολουθούν οι βασικοί βήματα της διαδικασίας σφραγίσματος:

Καθαρισμός: Αρχικά, ο οδοντίατρος καθαρίζει και αφαιρεί την πλάκα και τις τροφίμες από την επιφάνεια του δοντιού που θα σφραγιστεί. Αυτό γίνεται με χρήση ενός ειδικού οδοντικού εργαλείου.

Ξηρασία: Στη συνέχεια, ο δοντίατρος χρησιμοποιεί ένα ειδικό εργαλείο ή βαμβακάκι για να στεγνώσει καλά την επιφάνεια του δοντιού. Η ξηρασία είναι σημαντική για να διασφαλιστεί η σωστή πρόσφυση του υλικού στο δόντι.

Εφαρμογή του σφραγίσματος: Ο οδοντίατρος εφαρμόζει το ειδικό υλικό σφραγίσματος στην επιφάνεια του δοντιού. Αυτό το υλικό είναι συνήθως μια ρητίνη ή μια γυαλοιδή ιονομερική τσιμούχα. Κατά την εφαρμογή, το υλικό είναι αρχικά σε ρευστή μορφή και μετά σκληραίνει με τη χρήση φωτεινού.

Σκλήρυνση: Μετά την εφαρμογή του υλικού, ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί μια ειδική λάμπα φωτός για να σκληρύνει το υλικό και να το κάνει ανθεκτικό.

Αξιολόγηση: Τέλος, ο οδοντίατρος ελέγχει το σφράγισμα για να βεβαιωθεί ότι έχει τοποθετηθεί σωστά και ότι δεν υπάρχουν κενά ή ατέλειες.

Όχι η διαδικασία του σφραγίσματος δεν πονάει, καθώς ο οδοντίατρος πριν από την έναρξη της διαδικασίας χορηγεί στην περιοχή του τερηδονισμένου δοντιού τοπική αναισθησία ώστε ο ασθενής να μην έχει την αίσθηση του πόνου.

Σε κάποια περιστατικά με βαθιά τερηδονισμένα δόντια είναι δυνατόν μετά το πέρας της τοπικής αναισθησίας, ο ασθενής να έχει μια ευαισθησία στο θεραπευμένο δόντι. Η ευαισθησία αυτή είναι πολλές φορές φυσιολογική και αναμενόμενη. Συνήθως υποχωρεί μετά από κάποιο συγκεκριμένο διάστημα εφόσον ακολουθηθούν οι οδηγίες που δίνει ο οδοντίατρος στον ασθενή, ανάλογα πάντα με το κάθε περιστατικό.

Ο χρόνος ζωής ενός σφραγίσματος εξαρτάται από τους παρακάτω παράγοντες :

Στοματική υγιεινή του ασθενή. Τα σφραγίσματα ενός ασθενή, ο οποίος βουρτσίζει συστηματικά και σωστά τα δόντια του, είναι πιο δύσκολο να χαλάσουν και να επανατερηδονιστούν συγκριτικά με έναν ασθενή που έχει μέτρια ως κακή καθημερινή στοματική υγιεινή.

Έκταση του σφραγίσματος. Ένα μικρό σφράγισμα έχει περισσότερες πιθανότητες να διατηρηθεί υγιές στο στόμα του ασθενή σε σχέση μία μεγάλη έμφραξη, η οποία είτε μπορεί να σπάσει είτε να επαναπροσβληθεί ευκολότερα από την τερηδόνα.

Εμφρακτικό υλικό. Αυτό αναφέρεται στο υλικό που χρησιμοποίησε ο οδοντίατρος προκειμένου να πραγματοποιήσει το σφράγισμα δοντιού. Είναι εύλογο μία έμφραξη, για την οποία χρησιμοποιήθηκε  ένα ποιοτικό ακριβό υλικό να έχει μεγαλύτερη αντοχή στη διάρκεια του χρόνου.

Διατροφή ασθενή. Ένας ασθενής που αποφεύγει τα γλυκά ή έχει μία χαμηλή/μέτρια κατανάλωση υδατανθράκων εξασφαλίζει τη διατήρηση της στοματικής του υγείας. Παράλληλα οι οδοντιατρικές εργασίες που έχουν πραγματοποιηθεί στο στόμα του έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής.

Ο καθαρισμός των δοντιών είναι μια διαδικασία που πραγματοποιείται συνήθως από έναν οδοντίατρο ή έναν υγιεινολόγο για τον καθαρισμό της επιφάνειας των δοντιών και την αφαίρεση της πλάκας και των κηλίδων.

Ο καθαρισμός των δοντιών είναι σημαντικός για τη διατήρηση της υγείας του στόματος και την πρόληψη της καρίας και της νόσου των ούλων.
Ο καθαρισμός των δοντιών συνήθως περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

• Αξιολόγηση: Αρχικά, ο οδοντίατρος αξιολογεί την κατάσταση των δοντιών και των ούλων σας. Αυτό περιλαμβάνει μια εξέταση των δοντιών και των ούλων για να εντοπίσει τυχόν προβλήματα υγείας.
• Αφαίρεση της πλάκας και των κηλίδων: Ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί ειδικά εργαλεία και μηχανήματα για να αφαιρέσει την πλάκα και τις κηλίδες από την επιφάνεια των δοντιών. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει τον καθαρισμό των δοντιών με ένα ειδικό εργαλείο που αφαιρεί την πλάκα και τις κηλίδες.
• Στοματικό ξέπλυμα: Μετά τον καθαρισμό, μπορεί να σας ζητηθεί να πλύνετε το στόμα σας με ένα ειδικό διάλυμα για την αφαίρεση των υπολειμμάτων και των μικροοργανισμών που μπορεί να έχουν απομείνει.
• Συμβουλές για τη σωστή περιποίηση: Ο οδοντίατρος μπορεί να δώσει συμβουλές για τη σωστή περιποίηση των δοντιών και των ούλων σας στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένων τεχνικών βουρτσίσματος και χρήσης οδοντικού νήματος.

Ο καθαρισμός δοντιών είναι μία απλή και ανώδυνη οδοντιατρική εργασία και στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής δεν πονάει. Σε περίπτωση που η διαδικασία του καθαρισμού είναι ενοχλητική ή μη ανεκτή από τον ασθενή, τότε ο οδοντίατρος έχει τη δυνατότητα είτε να εφαρμόσει στην περιοχή αναισθητικό τζελ ή να χορηγήσει τοπικά στην περιοχή μία μικρή δόση αναισθητικού ώστε να απαλύνει την ανεπιθύμητη αίσθηση του ασθενή.

Ο πόνος κατά τον καθαρισμό των δοντιών εξαρτάται από 2 βασικούς παράγοντες:

1. Πόσο πέτρα υπάρχει στο στόμα του ασθενή, δηλαδή πότε ήταν η τελευταία φορά που ο ασθενής επισκέφτηκε τον οδοντίατρο για καθαρισμό δοντιών. Όσο μεγαλύτερο είναι το χρονικό διάστημα του τελευταίου καθαρισμού τόσο περισσότερη πέτρα υπάρχει στα ούλα και άρα είναι πιθανότερο η διαδικασία του καθαρισμού να είναι επίπονη.
2. Πόσο ευαίσθητος είναι ο ασθενής στον πόνο.Υπάρχουν ασθενείς που αντέχουν τον πόνο και υπάρχουν και άλλοι που είναι πολύ ευαίσθητοι στην αίσθηση του παραμικρού.

Σε κάθε περίπτωση ο οδοντίατρος στη σημερινή εποχή έχει τη δυνατότητα να μειώσει οποιοδήποτε πόνο ή ενόχληση του ασθενή κατά τη διάρκεια του καθαρισμού, ώστε η όλη διαδικασία να μην είναι δυσάρεστη για τον ασθενή.

Η λεύκανση δοντιών είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση των λεκέδων και την αποκατάσταση της λαμπερής λευκότητας των δοντιών. Αυτή η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε στον οδοντίατρο είτε στο σπίτι, με χρήση ειδικών προϊόντων.

Η λεύκανση δοντιών μπορεί να είναι χρήσιμη σε περιπτώσεις όπως:

Καθημερινοί λεκέδες: Λεκέδες που προέρχονται από τον καφέ, τσάι, κόκκινο κρασί, κάπνισμα και άλλα χρωματισμένα τρόφιμα και ποτά μπορούν να αφαιρεθούν με τη λεύκανση.

Γήρανση: Καθώς οι δόντια γερνούν, μπορεί να εμφανιστούν λεκέδες και να χάσουν τη λαμπερή λευκότητά τους. Η λεύκανση μπορεί να βοηθήσει στην αναζωογόνηση της εμφάνισής τους.

Φάρμακα ή χημειοθεραπεία: Ορισμένα φάρμακα και η χημειοθεραπεία μπορεί να προκαλέσουν δυσχρωμίες στα δόντια, οι οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη λεύκανση.

Η λεύκανση δοντιών μπορεί να γίνει είτε με τη χρήση ειδικών ενεργών ουσιών (γνωστές ως λευκαντικά), οι οποίες εφαρμόζονται στην επιφάνεια των δοντιών, είτε με τη χρήση ειδικών λευκαντικών γελών που εφαρμόζονται σε ειδικά κατασκευασμένες δοντοστοιχίες και φορείς από τον οδοντίατρο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η λεύκανση δοντιών πρέπει να γίνεται υπό την επίβλεψη ενός επαγγελματία οδοντίατρου για να αποφευχθούν πιθανά προβλήματα υγείας και να διασφαλιστεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας.

Φθορίωση είναι η διαδικασία κατά την οποία ο οδοντίατρος εφαρμόζει τοπικά πάνω στην επιφάνεια των δοντιών φθόριο με τη μορφή ενός ζελέ. Το φθόριο αυτό είναι υψηλής περιεκτικότητας και δε συνίσταται η χρήση του στο σπίτι.

Ποιός είναι ο σκοπός της φθορίωσης;

Σκοπός της φθορίωσης είναι η ενίσχυση των δοντιών και η προστασία τους από την τερηδόνα. Η φθορίωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί  προληπτικά, σε ασθενείς που δεν έχουν εμφανίσει τερηδόνα.

θεραπευτικά, σε ασθενείς που έχουν δόντια με αρχόμενη ή προχωρημένη τερηδόνα. Η χρήση του φθορίου στην προκειμένη περίπτωση έχει σαν σκοπό να αναχαιτίσει τη δράση των τερηδονογόνων μικροβίων.

Πότε είναι απαραίτητη η εφαρμογή της φθορίωσης σε ενήλικες;

Η φθορίωση εφαρμόζεται συνήθως σε ασθενείς

• υψηλού τερηδονικού κινδύνου
• με υπερευαισθησία
• με υφίζηση ούλων, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει υπερευαισθησία
• με δόντια που εμφανίζουν αρχόμενη τερηδόνα (τερηδόνα στο πρώτο στάδιο)
• Σε άτομα με ξηροστομία (π.χ. μετά από χημειο- και ακτινοθεραπεία, καπνιστές, άτομα με στοματική αναπνοή), λόγω του αυξημένου τερηδονικού κινδύνου τους
• Σε άτομα που έχουν δυσκολία να τηρήσουν καλή στοματική υγιεινή (π.χ. άτομα με κάποια αναπηρία)

Κάθε πότε πρέπει να πραγματοποιείται φθορίωση δοντιών;

Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή η τοπική εφαρμογή του φθορίου συστήνεται συνήθως από μία-δύο ή και περισσότερες φορές το χρόνο.

Εξαγωγή είναι η αφαίρεση του δοντιού από το φατνίο του (θήκη του δοντιού στο οστό).Στη σύγχρονη οδοντιατρική η εξαγωγή είναι η έσχατη λύση θεραπείας, στην οποία καταφεύγει ο οδοντίατρος εφόσον δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα διατήρησης του δοντιού στον οδοντικό φραγμό με τις συντηρητικές οδοντιατρικές μεθόδους θεραπείας (π.χ. σφράγισμα, απονεύρωση κ.α.).

Η διαδικασία εξαγωγής δοντιού περιλαμβάνει τα εξής βήματα:

• Αναισθησία: Πριν από την εξαγωγή, ο οδοντίατρος εφαρμόζει τοπική αναισθησία στην περιοχή γύρω από τον δόντι που θα εξαχθεί. Αυτό γίνεται για να εξασφαλιστεί ότι ο ασθενής δεν θα νιώσει πόνο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
• Εξαγωγή: Ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί ειδικά εργαλεία, όπως εξαγωγείς, για να ελευθερώσει το δόντι από τον οδοντικό αδονίστη. Έπειτα, με προσεκτικές κινήσεις, εξάγει το δόντι από την οδοντική χώρα.
• Καθαρισμός και αποστείρωση: Αφού αφαιρεθεί ο δόντιος, ο οδοντίατρος καθαρίζει την οδοντική χώρα και εφαρμόζει αντισηπτικό για την αποφυγή μολύνσεων.
• Συμβουλές για τη μετεγχειρητική φροντίδα: Τέλος, ο οδοντίατρος δίνει συμβουλές σχετικά με τη φροντίδα που πρέπει να ληφθεί μετά την εξαγωγή, καθώς και σχετικά με τυχόν αναπληρωτικές επιλογές, όπως εμφυτεύματα δοντιών ή οδοντικές γέφυρες, εάν είναι απαραίτητο.

Τι είναι η στεφάνη δοντιού;

Θεραπεία γέφυρες Στεφάνη είναι η λεγόμενη “θήκη / καπάκι” που χρησιμοποιείται από τον οδοντίατρο με σκοπό να σκεπάσει κάποιο κατεστραμμένο δόντι.

Η στεφάνη δοντιού κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο σε συνεργασία με τον οδοντοτεχνίτη. Ο οδοντίατρος τροχίζει μασητικά και περιφερικά όλο το τμήμα του δοντιού που βρίσκεται πάνω απ’ τα ούλα και στη συνέχεια παίρνει και στέλνει τα μέτρα (αποτύπωμα) στον οδοντοτεχνίτη, με τον οποίο συνεργάζεται. Στη συνέχεια ο οδοντοτεχνίτης κατασκευάζει μία στεφάνη , η οποία είναι εξατομικευμένη στο σχήμα και στο χρώμα των φυσικών δοντιών του κάθε ασθενούς.

Πότε είναι αναγκαία η τοποθέτηση στεφάνης;

Ο οδοντίατρος χρειάζεται να καλύψει ένα δόντι με στεφάνη όταν:

• Λείπει μεγάλο τμήμα του δοντιού λόγω τερηδόνας
• Έχει χαθεί μεγάλο μέρος του δοντιού λόγω τραύματος
• Έχει ραγίσει κάποιο δόντι
• Πρέπει να προστατεύσει ένα δόντι μετά από απονεύρωση
• Θέλει να αντικαταστήσει παλιά μεγάλα σφραγίσματα
• Απαιτείται η αισθητική βελτίωση ενός δοντιού
• Είναι απαραίτητη η κατασκευή μιας γέφυρας
• Είναι ανάγκη να καλύψει ένα εμφύτευμα

Τι είναι η γέφυρα δοντιών;

Η γέφυρα δοντιών είναι μια οδοντική επέμβαση που χρησιμοποιείται για την αντικατάσταση μιας ή περισσότερων απουσιάζουσων δοντιών. Ουσιαστικά, αντικαθιστά το κενό που δημιουργήθηκε λόγω της απουσίας δοντιού με μια τεχνητή οδοντική δομή, η οποία στηρίζεται στα γειτονικά δόντια.

Η γέφυρα δοντιών αποτελείται από δύο ή περισσότερα οδοντικά κεραμικά ή μεταλλικά στεφάνια, τα οποία τοποθετούνται στα γειτονικά δόντια που βρίσκονται στις δύο πλευρές του κενού, και από έναν ή περισσότερους τεχνητούς δόντια που συνδέονται με τα στεφάνια. Τα τεχνητά δόντια, γνωστά και ως ποντίκια, γεφυρώνουν το κενό και αναπληρώνουν τα απουσιάζοντα δόντια.

Οι γέφυρες δοντιών μπορούν να κατασκευαστούν από διάφορα υλικά, όπως κεραμικά, μέταλλα ή μίγματα υλικών. Η επιλογή του υλικού εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της τοποθεσίας της γέφυρας, την αισθητική προτίμηση και τον προϋπολογισμό του ασθενούς.

Η εφαρμογή μιας γέφυρας δοντιών απαιτεί την προετοιμασία των γειτονικών δοντιών, η οποία συνήθως περιλαμβάνει την αφαίρεση μέρους της επιφάνειας τους για να χωρέσουν τα στεφάνια. Αυτό είναι ένα μόνιμο είδος αντικατάστασης δοντιών που παρέχει σταθερότητα, λειτουργικότητα και βελτιωμένη αισθητική.

Πότε είναι απαραίτητη η γέφυρα δοντιών;

Ο Οδοντίατρος κρίνει αναγκαία την τοποθέτηση μιας γέφυρας για τους παρακάτω λόγους:

• Για τη βελτίωση της αισθητικής εμφάνισης και της ομιλίας του ασθενούς, όταν απουσιάζει ένα ή περισσότερα δόντια στην πρόσθια περιοχή του στόματος.
• Για τη βελτίωση της μάσησης, η οποία επηρεάζεται αρνητικά όταν λείπουν δόντια.
• Για την προστασία των γειτονικών δοντιών και των ανταγωνιστών του ελλείποντος δοντιού. Όταν ένα δόντι χαθεί είναι πιθανόν τα γειτονικά δόντια να στρίψουν ή να ολισθαίνουν προς το κενό που έχει δημιουργηθεί. Αντίστοιχα τα δόντια ανταγωνιστές (δηλ. τα απέναντι δόντια της πάνω ή της κάτω γνάθου) μπορεί να ολισθαίνουν προς τα κάτω ή να ανατέλουν προς τα επάνω. Όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν με την τοποθέτηση μιας γέφυρας.
• Για να επαναφέρει την ομοιόμορφη κατανομή δυνάμεων που ασκούνται στο στόμα του ασθενούς κατά τη μάσηση. Σ΄ έναν πλήρη οδοντικό φραγμό κατά τη μάσηση ασκούνται στα δόντια κάθετες και οριζόντιες δυνάμεις, οι οποίες κατανέμονται ομοιόμορφα σ΄ όλα τα δόντια. Σε περίπτωση που απουσιάζουν ένα η και περισσότερα δόντια, τότε η ισορροπία αυτή διαταράσσεται, μ’ αποτέλεσμα να επιβαρύνονται τα εναπομείναντα δόντια με μεγαλύτερες δυνάμεις. Η κατασκευή μιας γέφυρας μπορεί να επαναφέρει σε φυσιολογικά επίπεδα την ισορροπία δυνάμεων που επιβαρύνουν τα δόντια κατά τη μάσηση.

Πόσα χρόνια αντέχει μια θήκη / γέφυρα δοντιών;

Μία θήκη / γέφυρα δοντιού μπορεί να αντέξει στο στόμα ενός ασθενή εώς και 10 – 15 χρόνια. Απαραίτητες όμως προϋποθέσεις είναι τα παρακάτω :

1. Ο ασθενής να διατηρεί μία καλή και συστηματική στοματική υγιεινή, ώστε το στήριγμα της θήκης ή τα στηρίγματα της γέφυρας να μην επανατερηδονιστούν σύντομα.
2. Να μη σφίγγει ή τρίζει τα δόντια του, γιατί αυτό αυξάνει τον κίνδυνο θραύσης της θήκης.
3. Να επισκέπτεται τακτικά τον οδοντίατρο για τον τυπικό καθαρισμό δοντιών και τον καθιερωμένο οδοντιατρικό έλεγχο.

Η μασέλα δοντιών αναφέρεται σε μια οδοντική προσθετική επέμβαση που χρησιμοποιείται για την αντικατάσταση πολλών απουσιάζουσων δοντιών σε μια ακολουθία στην μασητική περιοχή. Αυτή η επέμβαση είναι παρόμοια με τη γέφυρα δοντιών, αλλά διαφέρει στο ότι χρησιμοποιεί μια πλατφόρμα η οποία είναι από μια υλική βάση πάνω στην οποία τοποθετούνται οι τεχνητοί δόντιοι, αντί για στεφάνια που στηρίζονται σε γειτονικά δόντια.

Η μασέλα δοντιών μπορεί να κατασκευαστεί από διάφορα υλικά, όπως κεραμικά, μέταλλα ή μίγματα υλικών. Οι τεχνητοί δόντιοι που χρησιμοποιούνται στη μασέλα δοντιών συνήθως είναι κατασκευασμένοι από υλικά που μοιάζουν με φυσικό οδοντικό ιστό, για να δώσουν μια φυσική εμφάνιση και λειτουργία.

Η εφαρμογή μιας μασέλας δοντιών απαιτεί την προετοιμασία του οδοντιατρικού τοξότου, προκειμένου να δημιουργηθεί μια σταθερή βάση για την τοποθέτηση της. Η μασέλα δοντιών προσφέρει μια αποτελεσματική λύση για αντικατάσταση απουσιάζουσων δοντιών, προσφέροντας λειτουργικότητα, σταθερότητα και αισθητική.

Ποιοι είναι οι τύποι των οδοντοστοιχιών;

Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:

• Ολική οδοντοστοιχία. Η ολική οδοντοστοιχία είναι η κλασσική μασέλα. Αντικαθιστά όλα τα δόντια, εφόσον ο ασθενής είναι πλήρως νωδός.
• Μερική οδοντοστοιχία. Όπως το λέει και η λέξη, αυτή η προσθετική εργασία αντικαθιστά μερικά δόντια. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής δεν είναι πλήρως νωδός, όπως συμβαίνει με τη μασέλά, αλλά διατηρεί κάποια φυσικά του δόντια.
• Επένθετη Οδοντοστοιχία. Αυτός ο τύπος μασέλας έχει το πλεονέκτημα ότι εκτός της στήριξής της στο βλεννογόνο του στόματος, εφαρμόζεται επιπλέον πάνω σε οδοντικές ρίζες.
• Τηλεσκοπική οδοντοστοιχία. Αυτός ο τύπος οδοντοστοιχίας στηρίζεται πάνω στα εναπομείναντα φυσικά δόντια, τα οποία τροχίζονται και καλύπτονται με μεταλλικές θήκες. Πάνω στις θήκες αυτές εφαρμόζεται μια ολική οδοντοστοιχία (μασέλα) η οποία αντικαθιστά τα ελλείποντα δόντια.
• Επιεμφυτευματική οδοντοστοιχία. Είναι ο τύπος της μασέλας που στηρίζεται πάνω σε εμφυτεύματα.